Suriname... Srefidensi

Door kanonschoten wakker worden... dat was even een schok. Maar al snel bedacht ik me dat het vandaag Srefidensi is: Onafhankelijkheidsdag. Weer een vrije dag. Het gaat nog tegenvallen om vanaf volgende week tot aan de kerstvakantie echt 5 dagen in de week te moeten werken.
Gisteren hadden we een atelierdag op school. De dag begon zoals gewoonlijk met de vlaggenparade. Dit keer werd er aandacht besteed aan de kleuren van de vlag. In mijn klas heb ik de Surinaamse vlag hangen met de betekenis van alle kleuren erbij geschreven, n.a.v. de eerste geschiedenisles. Ik was dan eigenlijk ook wel trots dat (alleen) ‘mijn kinderen’ alle kleuren en de betekenissen wisten te benoemen en uit te leggen. Het is natuurlijk maar iets kleins, maar als Nederlandse leerkracht ‘vecht’ ik hier tegen het leren voor uitsluitend repetities. Opgedane kennis is niet alleen voor de volgende dag, maar moet in ieder geval grotendeels, blijvend zijn. Daarom is inzicht zo belangrijk, eerlijk gezegd was ik verbaasd wat m’n kids allemaal wisten. Echt top!
Tijdens de atelierdag was het dus de bedoeling dat kinderen op een creatieve manier bezig zouden zijn en vervolgens een grote verkoping plaats zou vinden waar iedereen welkom was. Mijn klas had in het kader van Onafhankelijkheidsdag allerlei verhalen geschreven en bijpassende illustraties gemaakt, en die heb ik gebundeld tot een boekje. In Suriname is nauwelijks sprake van een leescultuur, boekjes zijn duur EN ik ben nog steeds aan het naschokken van de uitslagen van de AVItoetsen ;-)
Zelden heb ik zulke trotse kinderen gezien, in eerste instantie konden ze niet geloven dat mensen hun boekje gingen kopen voor 5 SRD. Ook mochten de kopers voorgelezen worden ‘uit eigen werk’ voor 1 SRD, en om 11.30 was het tijd voor een handtekeningen sessie van de auteurs. Al met al een zeer geslaagde dag; tevreden kinderen en een tevreden juf!

Vandaag zijn er natuurlijk allerlei festiviteiten. Momenteel ben ik nog aan het werk in het hotel maar later vandaag ga ik me maar eens in het feestgedruis begeven. Overigens vroeg ik verschillende collega’s of zij ook de hele dag in de stad zouden zijn ‘maar dat kan toch niet, ik moet koken’. Ik heb al eens vaker geschreven hoe belangrijk koken gevonden wordt. Zo hoorde ik van mijn collega en studiegenoot dat ze deze morgen toch –ondanks de vrije dag- om 4 uur zou opstaan om te koken, want man lief zou toch echt na het ontbijt een warme maaltijd voorgeschoteld willen krijgen. Of bij een voorstelronde op de universiteit mocht iedereen vertellen wat hij/zij gedaan had tussen het uitgaan van de school en de aanvang van het college. Iedereen had gekookt, gegeten en gerust, behalve ik. Ik kreeg dan ook vele blikken van medelijden toegeworpen. Gisterenavond heb ik me weer mee uit eten laten nemen, en heb ik de lekkerste kipsate ooit gegeten. Smakelijk eten bereiden kunnen ze wel hier! Hoewel ik mij in Nederland soms wat ‘dik’ voelde, is dat hier helemaal niet het geval. Niet alleen omdat ik al aardig wat kilo’s kwijt ben, maar omdat de Surinamers niet alleen een rijke mix aan bevolkingsgroepen zijn maar ook verscheidenheid tonen in lengte en breedte ;-)

De zon schijnt fel vandaag. Als het dan weer regent, koelt het weer af en lijkt het aantal actieve muskieten weer flink toe te nemen. Dan ben ook ik genoodzaakt om in actie te komen met het vliegen-dodende-tennisracket; ode aan de uitvinder!