Suriname... lachen

Het was weer een grap. Vorige week zaterdagavond werd door de regering bekend gemaakt dat dinsdag 16 november (ivm het offerfeest) een nationale vrije dag zou worden. Na wat verbazing kon ik het wel waarderen. Aanstaande donderdag vieren we dat Suriname 35 jaar onafhankelijk van Nederland is en is natuurlijk ook een vrije dag waard. De discussie was om die dag erna ook vrij te geven, maar dat gaat na protest van bedrijven niet door.
De grote regentijd is in volle gang, en toen ik vanmiddag dan toch maar door de stortregen ging om op tijd op m’n werk te komen werd ik door menig Surinamer uitgelachen. Toen ik bijna struikelde op de stoep, riep een man mij toe dat het mijn eigen schuld was. Een beetje vreemde opmerking naar mijn idee, maar al snel lichtte hij toe dat Nederland dan maar meer geld had moeten sturen. Dus leve de onafhankelijkheid van Nederland ;-)
Ik volg dus de opleiding tot Remedial Teacher en Intern Begeleider hier in Paramaribo. Het is interessant genoeg om er mee door te gaan, tijdens een gemiddelde les komen gevoelens van verbazing, verwondering en onbegrip regelmatig naar boven. Een medestudent geeft een casus: ‘Wat doe je met een kind dat elke dag scheldwoorden gebruikt, tegen andere kinderen maar vooral ook tegen jou als leerkracht?’. De respons was matig, maar na enige verduidelijking ‘het kind komt uit Nederland’ volgden er allerlei reacties. De eerste wil ik jullie niet onthouden: ‘Maar dat komt omdat de kinderen in Nederland zo worden opgevoed. Wij hebben hier in Suriname een andere cultuur.’ Hahahahaha, sorry hoor maar dat zie ik gewoon als domheid. Ik mag dat misschien niet zeggen, maar ik verbaas me steeds weer over het oordelende vermogen van mensen die zich als Nederland expert opwerpen terwijl ze nog nooit in Nederland zijn geweest.
Deze week was de week van de verjaardagen, of ‘jaardagen’ zoals ze hier genoemd worden. Zondag bezochten we de jaardag van een zoon van de –zo ongeveer- meest actieve moeder op school. Het was een aardig Nederlands feestje met o.a. pannenkoeken! Dinsdag was een Libanese vriend van mij jarig en verkeerden we dus in een Libanees gezelschap met heerlijk Libanees eten en Libanese dans. Gisterenavond was het dochtertje van een collega jarig, en genoten we van allerlei Hindoestaanse hapjes, eten en nog veel meer. Met alleen een gebakje kom je hier niet weg, de hele avond krijg je van alles en nog wat te eten: van loempia’s tot een bord met rijst, kip en kouseband, van salade tot taart. En dat niet voor een select gezelschap, want als het op jaardagen aankomt lijkt iedereen welkom te zijn. Het zijn de momenten dat je de gastvrijheid waar Suriname zo om bekend zou staan, kunt ervaren.
We kregen een lift naar huis die gepaard ging met een tour door Paramaribo Noord; het rijkste gedeelte van de stad. Zelfs inwoners uit Wassenaar zouden hun ogen uitkijken, wat een paleizen! En dan heb ik het niet over een straat, maar gewoon een flinke wijk vol gigantische kasten van huizen.

Afgelopen donderdag bezochten we een salsashow in het theater in Paramaribo. Het beloofde heel wat te worden, met dansers uit allerlei verschillende landen. Het was wel aardig maar ik was blij dat ik de kaartjes gekregen had van mijn ‘gitaarles leerling’ en niet zelf 55 SRD had neergeteld. Na een optreden werd er door het publiek geroepen wat men vond zoals ‘He swa, je was goed man’.
Ik ben zo waar lid van een sportschool waar ik 2x per week een zumba les volg. Erg leuk, hoewel ik het voorlopig meer als vermoeiend dan ontspannend ervaar. Vorige week dacht ik een aerobicsles te volgen, ik legde het af – en de dagen daar op volgend ook ;-). Wat had ik spierpijn! Zo kwam ik er achter dat ik blijkbaar als ik slaap veel draai, want nu werd ik steeds wakker in verband met mijn duidelijk voelbare buikspieren. Ik merkte ook dat in mijn klas veel te lachen valt, door m’n buikspieren was dat nu namelijk een minder prettig gevoel.
Overigens is hier en daar al kerstverlichting opgehangen - de kleuren zijn hetzelfde als die van de Surinaamse vlag (rood, groen, geel) dus dat komt mooi uit. Ik hoor al mensen zeggen dat ze al echt in de kerstsfeer komen, dat ervaar ik dus echt niet. Maar de periode van kerst en oud en nieuw schijnt hier geweldig te zijn, 'Suriname op z'n best' heb ik gehoord... dus ik ben benieuwd naar wat komen gaat.