Suriname... Confrontaties en frustraties :-)

Eindelijk eindelijk eindelijk… Eindelijk weer even een beschrijving van de afgelopen weken hier in het heerlijk warme Suriname. Er is weer van alles te schrijven, maar ik zal een mooie selectie maken ;-)

Op school gaat het echt goed. Ik heb voor een aantal maanden een Nederlandse (SPW) stagiaire in de klas, en dat is werkelijk een verademing. Ze assisteert voornamelijk de wat zwakkere leerlingen, helpt mij met nakijken enz. waardoor ik nu eindelijk ook eens om 13.30 de school kan verlaten! De kinderen reageren erg enthousiast op haar, en al met al is de sfeer in de klas dan ook zeer positief. Echt genieten, elke dag weer.
Deze week vieren we dat onze school 35 jaar bestaat, allerlei feestelijke activiteiten vinden plaats. Zo hadden we gisteren een fundraising, waarbij Arline en ik een ‘Hollandse kermis’ hielden met touwtje trekken, raden hoeveel snoepjes in de pot zitten enz. Het was een gezellige, erg warme dag, met als hoogtepunt een optreden van de zanger in Surinamer op dit moment: Kayente (van 2famous)! Volgens mijn leerlingen ook erg populair in Nederland?!? Jaja…?

Over mijn studie Remedial Teaching die ik volg aan het IOL hier in Paramaribo kan ik boekdelen vol schrijven. Tijdens de start van deze 2 jarige opleiding werd gewezen op het feit dat de meeste studenten de opleiding niet binnen deze periode afronden. Dus ging ik er met mijn Nederlandse achtergrond vanuit dat het aan de studenten zou liggen, maar nee! Vanwege persoonlijke omstandigheden van docenten, vervallen er vakken – natuurlijk nooit van vervanging gehoord – en wanneer gaan die ingehaald worden? Juist ja, na die 2 jaar. In het 2de jaar moet een verplichte stage gelopen worden, nu had mijn docent gezegd dat zij in ieder geval geen stages ging begeleiden van studenten binnen hun eigen school ‘dan zoek je maar iemand anders’. Nu wist ik wel dat ik alleen maar binnen mijn eigen school kan stagelopen maar die opmerking had mij het idee gegeven dat er dus ook iemand anders beschikbaar zou zijn en dus ging ik vrolijk door met de opleiding… Inmiddels blijkt er dus maar 1 stagebegeleider te zijn en mag ik – omdat er al een zorgstructuur op onze school aanwezig is – in principe geen stagelopen op mijn school. Probleem!

Het 3de semester is zojuist begonnen, een nieuwe periode met nieuwe vakken en nieuwe docenten. Maandagavond hadden we eindelijk les van onze coördinator, die ons nota bene de schuld gaf van het niet hebben van een lokaal, zodat zij nu weer op zoek zou moeten naar een nieuw lokaal… Tja, je zou maar als coördinator echt je werk moeten doen. Dan hadden we woensdag bewegingsonderwijs, enigszins cynisch kwam ik op school aan. Hoewel ik vond dat ik geen problemen maakte, dachten mijn klasgenoten hier –zoals gewoonlijk- anders over toen ik vroeg waarom wij als remedial teachers gymlessen zouden moeten volgen. De leerkracht (die wij braaf ‘juf’ noemen) had mij ook slimmer ingeschat, maar nee, ik weet het echt niet, zo bleef ik volhouden. Om kinderen te motiveren natuurlijk! O ja, en daarom krijg ik straks een cijfer voor mijn koprol. Jaja… Overigens moet ik volgens medestudenten uitkijken met mijn mond opentrekken omdat ik zelf ga zien dat mijn cijfer dan lager wordt.

Donderdag was het toppunt. De afgelopen weken moesten we zomaar opeens computerlessen volgen. Totaal niet gecommuniceerd, en omdat ik de kinderwerkerstraining bezocht op donderdagavond, was er geen haar op mijn hoofd die er ook maar aan dacht om die cursus te gaan volgen met als doel ‘om met Word te leren werken’. Dus sprak ik met de docente af dat ik alleen het tentamen zou komen maken op donderdag 31 maart. Ik had die avond dan ook vrij gehouden en hoewel ik hoorde dat het tentamen (verrassend genoeg) verplaatst zou worden, dacht ik –met mijn goede gedrag ;-) – toch een les te bezoeken. Ik groette netjes toen ik het lokaal (te laat… haha ik ben al aardig gewend) binnenkwam, daar wordt namelijk nogal veel waarde aan gehecht. Vervolgens liep ik naar een groepje studenten om even wat te informeren die mij vervolgens waarschuwde dat ik nog maar een half uur had om een tabel te maken… Haha dus dat. Maar goed, ik zocht snel een computer op om even die opdracht te maken. Volgde er ongeveer het volgende gesprek:
Juf: Je komt zomaar binnen
ik: Ja, ik kom de les volgen
Juf: Dat doe je zonder aan te melden
ik: Aanmelden?
Juf: Je zou alleen het tentamen komen doen.
ik: Klopt, die zou ook eigenlijk vandaag plaatsvi…
Juf: Je medestudenten zouden je doorgeven dat het verplaatst zou worden
ik: Klopt, maar omdat het tentamen vandaag zou plaatsvinden, had ik de avond toch al vrij gehouden en dus dacht ik…
juf: Dus je moet volgende week komen
ik: dus dacht ik, ik kom toch nog even kijken, want ik kan vast wat leren
juf: Je zou alleen het tentamen volgen, en je hebt je niet aangemeld voor vandaag
ik: oke, hierbij meld ik mij aan
(juf blijft me aankijken)
ik: begrijpt u niet wat ik zeg? Ik had deze avond toch al vrij gehouden, en had er geen seconde aan gedacht dat het een probleem zou zijn als ik de les zou komen volgen?!
juf: Je hebt de vorige lessen ook niet gevolgd.
ik: maar dat had ik aan u doorgegeven, het IOL kan niet zomaar een verplichte cursus geven van 12 avonden zonder dat van te voren communiceren. Ik heb andere dingen te doen. Is niet heel vreemd toch?
(juf geeft overdreven demonstratie aan de hele klas over hoe ik binnen kom lopen)
juf: Jij denkt dat het hier een vrijpostige boel is, dat je zomaar zonder toestemming de les kan volgen
ik: ik dacht dat ik daar collegegeld voor betaalde
juf: mensen zoals jij denken alles te kunnen zeggen. Ik zal geen blad voor de mond nemen.
ik: ik ook niet. Maar gelukkig bent u de professionele docent en ik ‘maar’ de student
juf: nogmaals, je had geen toestemming gevraagd
Dat is het punt waarop ik tot 10 begin te tellen, en denk WHATEVER!!!

Vrijdag kwam ik weer eens voor niks op school omdat er nog steeds geen lokaal geregeld was, en we dus geen les konden volgen. Of noemen we die paar zinnen die door een docent zijn uitgesproken, met ons als studenten erom heen gepropt op de gang, een les? Zo… dat was het weer even over mijn studie. En dan heb ik het er niet eens over dat docenten soms niet eens afmelden of eigenlijk altijd laat komen, we nooit voldoende tafels en stoelen hebben dus dat je altijd de hele galerij afmoet om je eigen zitplaats ergens vandaan te halen enz. Waarom ik doorga? Omdat ik hier meestal ontzettend om kan lachen; wat een chaos, wat een ongeorganiseerde bende! En natuurlijk leer ik af en toe best wat, al is het maar hoe men hier alles niet regelt en hoe men denkt over het onderwijs denkt, over de samenleving, over mij als blanke.

Vorige week wilde ik wegfietsen van school, toen 2 dames mij rustig aanspraken dat ik niet door moest fietsen omdat er een slang voor mijn fiets lag. Wooooooooow, m’n hartslag verdubbelde direct toen ik het glibberige en kronkelende beest daar zag bewegen. Jullie zijn mijn helden, riep ik de dames toe, en met een grote boog om de slang heen, fietste ik snel weg!!
Gisteren reed ik even naar de supermarkt toen ik opeens moest uitwijken voor een slang. Ik schrok me kapot omdat het beest zo heftig bewoog. De autobestuurder toeterde (dat doen ze hier toch altijd al) boos, en ik moest uitkijken… Ja zeker, voor die slang! Verwonderlijk genoeg, heb ik er nog niet aan gedacht om Suriname te verlaten ;-) (voor de duidelijkheid: ik heb beloofd netjes m’n 2 jaar contract af te ronden, tenzij ik een slang zie… my worst nightmare)

Kom ik aan in de supermarkt, merkt een jongen op dat mijn tas lekt, en ja hoor een pak yoghurt is helemaal open gegaan. Dus ik vraag hulp en de 4 heren die bij de versafdeling werken zeggen dat toe na mij –nadat ik daar toestemming voor had gegeven- even uit te lachen. Het was ook wel komisch, alles zat onder de yoghurt!

Afgelopen weekend gaf mijn gitaarstudent (49 jaar) in verband met zijn verjaardag een feestje. Een avond vol met rijke gasten (de ambassadeur van India opende het buffet), overheerlijk en veel, heel veel eten, Hindoestaanse bandjes, samba danseressen, vuurspuwers, belly dancers, en natuurlijk… een optreden van hem en mij op de gitaar! Hij had goed geoefend op de akkoorden, en ik had geoefend om het lied in het Hindi te zingen. Beetje jammer dat die microfoon voor mijn mond geplaatst werd, je moet toch wel lef hebben om een zeer bekend liedje in die taal te zingen voor mensen van wie Hindi hun moedertaal is. Daarna volgde ‘Waka waka’ en toen ik op verzoek ‘This time for India’ zong in plaats van ‘This time for Africa’ had ik de bijnaam ‘Shakira from India’ voor de rest van de avond.

Zumba is nog steeds een heerlijke manier van ontspannen! Ik heb zelfs meegedaan met de opname van een zumba work out DVD! Het klinkt meer dan het is, hoewel de eigenaresse van de gym bekend is in heel Suriname… nu is de tijd om je af te vragen, hoe makkelijk is het dus blijkbaar om bekendheid te hebben in ‘heel Suriname’?

Het zondagsschoolwerk is nog steeds een oprechte vreugde! Ik vind het heerlijk om met weer een andere groep kinderen bezig te zijn rond de Bijbel. Ook hier merk ik weer dat kinderen zo oprecht zijn in hun verlangen naar meer op Jezus te willen lijken en Hem te volgen. God heeft mij veel liefde (en geduld) voor kinderen gegeven en onderwijs is echt mijn passie. De meeste voldoening krijg ik uiteindelijk wanneer kinderen komen met vragen over de Bijbel, of dagelijkse situaties beschrijven en vragen hoe daarmee om te gaan, hun zorgen delen enz. Ik voel me echt een bevoorrecht mens om hier in de heerlijke Surinaamse zon te mogen verblijven en zo een droom in vervulling te zien gaan, of eigenlijk een wens te verwezenlijken.