Suriname... eenvoudig leven

Suriname is een derdewereldland, althans volgens de officiele gegevens van organisaties als de VN. Laatst had ik een interessant gesprek met een Surinamer die aangaf Suriname een ontwikkelingsland te vinden op gebieden als technologie, onderwijs, gezondheidszorg etc. maar niet op het gebied van eten en drinken :-). In Nederland maak je een praatje over het weer, hier kun je altijd praten over eten en koken. Suriname heeft bijna 500.000 inwoners, waarvan de helft woonachtig is in de hoofdstad. Andere Surinaamse plaatsen zouden wij in Nederland niet eens steden noemen – zelfs een dorp als Strijen zou hier nog heel wat voorstellen ;-).
De kinderen op school dragen een groen tshirt als ‘uniform’, de bedoeling is dat er verder een spijkerbroek/rok gedragen wordt plus dichte schoenen. Vandaag werden we vermaand om als leerkrachten het goede voorbeeld te geven. Even voor de duidelijkheid, dit verzoek zou in Nederland vergelijkbaar zijn –naar mijn idee- leerkrachten te vragen elke dag op hakken te lopen. De enige manier om hier onderuit te komen is doktersadvies, dus mijn missie is nu een dokter te vinden die deze verklaring af wil geven. Leve de corruptie :-)
Verder is het gewoon heerlijk dat het leven hier wat eenvoudiger in elkaar lijkt te zitten. In Nederland zijn er regels en structuren voor van alles en nog wat, en dat ontbreekt hier vaak helemaal. Eerlijk gezegd leer ik dat steeds beter waarderen omdat er hier weinig dingen zijn die niet op zich kunnen laten wachten. Maar goed, mocht ik weer iets perse geregeld moeten krijgen, dan kom ik natuurlijk direct weer in de problemen. Ik houd jullie op de hoogte.
Op school is het sinds de ouderavond rustig wat betreft ouders. Verbazingwekkend genoeg heb ik daarna alleen maar positieve gesprekken gehad met ouders. Ouders weten in ieder geval waarom ik doe wat ik doe, en dat schijnen ze te waarderen. Vandaag had ik voor het eerst mijn gitaar gebracht, want o ja, ik geef gitaarles aan een (blijkbaar ;-))rijke Indiase businessman die in ruil voor de eerste 3 lessen mij een gitaar cadeau gaf. De kinderen waren dol enthousiast en we hebben heerlijk gezongen. Op maandag krijgen ze les van een Surinaamse muziekjuf waar ik zelf niet zo’n fan van ben (omdat ze de kinderen ‘stoot’ en vloekt en kinderen voor schut zet ‘voor kinderen zoals jij zijn speciale scholen, jij hoort hier niet thuis’) hoewel de kinderen de grootste lol hebben tot ergernis van de muziekjuf.
Ik blijf het een heerlijke uitdaging vinden om het Surinaamse curriculum (uit 1986) waar ik mee werk zo aantrekkelijk en creatief mogelijk aan te bieden. Verder ben ik al meer aan de kinderen gewend geraakt en zij aan mij, en ga ik over het algemeen met veel plezier naar school.
Nu een heerlijk relaxed weekend... geniet ervan!