Suriname... Welkom terug!

Na een aangename vlucht – wat mede kwam doordat de stoel naast mij vrij was zodat ik zowaar een beetje heb kunnen slapen – begroette de warmte mij toen ik het vliegtuig uitstapte op luchthaven Zanderij. Nu ik ben ingeschreven in het Surinaamse bevolkingsregister had ik het voordeel aan te mogen sluiten in de ‘rij’ voor Surinaams ingezetenen in plaats van de veel langere rij bezoekers… hoewel ik er door verschillende mensen op gewezen werd ‘u hoort hier niet te staan’ en ‘daar is de rij voor bezoekers’ en ‘hier mogen alleen Surinamers staan’ en nadat een aantal geïrriteerde bezoekers zich toch bij de ingezetenen rij voegden ‘omdat zij (ik dus) er ook staat’ ik dan maar bekend maakte dat ik in deze rij thuis hoorde tot verbazing van velen. Verder moest ik ook wel lachen om het feit dat de opstelling van het pad een ‘rij’ suggereerde, maar dat mensen (schaamteloos) veel moeite doen om voor te dringen. Ik liet het maar gaan omdat ik wist dat de overige bagage voorlopig toch nog wel even op zich zou laat wachten, dus win je er niks mee. Uiteindelijk vooraan de ‘rij’ sprak een Surinaamse vrouw haar enorme frustratie tegen mij uit over het hele voordring gebeuren, én beantwoordde ze onbewust de vraag die ik mezelf met enige regelmaat heb afgevraagd… gaat het vaak ongeordende, ongestructureerde en chaotische leven hier wennen? Nee dus, zelfs niet na jaren aldus deze vrouw.
Net voor het slapen gaan ontdekte ik helaas een grote spin onder mijn bed! Overdag kan ik daar vrij nuchter over zijn, maar als ik moe ben dus niet. Ik heb een halve spuitbus insecten dodend spul in de richting van de spin gespoten, hoewel het beest waarschijnlijk al het loodje legde na de eerste spuit met het spul. Vervolgens kon ik mijn kamer dus uren niet in vanwege de geur maar ik heb zo’n vermoeden dat de komende week mijn kamer insectenvrij zal zijn!!! :) Momenteel ben ik weer aan het werk in het hotel – school begint 1 oktober – maar helaas is de airco kapot! Dus heb ik de keuze in de warmte te zitten of de deur open te zetten voor nog een beetje wind maar eventueel aangevuld met insecten. In eerste instantie koos ik voor optie 1 maar na een beetje vermanning zette ik de deur open... wrong! Binnen een minuut kwamen er – naast muskieren – 3 grote kakkerlakken naar binnen gevlogen!! Gelukkig zijn hier jongens van security die maar al te graag laten zien hoe echte Surinaamse mannen zijn haha, dus gewoon met je handen vangen.

Huh??
Ik blijf zeggen dat behalve de taal er hier niks lijkt op Nederland, dat is soms frustrerend maar soms als er een poging wordt gedaan wél op Nederland te lijken denk je… doe maar gewoon niet!
Neem de flitspaal. In Nederland heeft zo’n apparaat ‘zin’ omdat vastgesteld is hoeveel km/per uur gereden mag worden en dit ook wordt aangegeven, auto’s geregistreerd staan op naam, postbodes zijn die de boetes bezorgen en maatregelen volgen bij wanbetaling.
Er bleek hier al één flitspaal actief te zijn en nu berichtte de krant met trots van de komst van nog 2. Soms moet je gewoon niet willen lijken op Nederland want...
- de snelheid per uur is variabel en lijkt een ieder zelf op gevoel te mogen bepalen
- snelheidsmeters in auto zijn vaak defect en als ik vraag hoe hard er gereden mag worden krijg ik het antwoord ‘ai boi, je weet toch’
- verkeersborden staan hier en daar langs de weg (waarschijnlijk gedoneerd door NL) maar op plaatsen dat je je afvraagt of men weet wat de bedoeling is van het verkeersbord
- de auto’s hier staan zelden op naam van de eigenaar. Ruim ¾ van de auto’s staat op naam van de garages of banken ivm krediet.
Dus… alleen mensen die rijk genoeg zijn zelf een auto te hebben en geflitst worden komen in aanmerking voor een boete. Waarschijnlijk hebben deze mensen een netwerk in hogere kringen waardoor ze uiteindelijk vanwege vriendjespolitiek de boete toch niet zullen betalen. Overigens is het ook niet perse normaal dat je een bankrekening hebt omdat lonen hier toch vaak in cash betaald worden en mocht de post al aankomen dan is de betalingstermijn waarschijnlijk al verstreken omdat men eerst een hoeveelheid post verzamelt die de moeite is om rond te gaan brengen.

Vandaag bracht ik een bezoekje, nouja bezoek, aan de bank om even een adreswijziging door te geven want we gaan verhuizen! Volgens mij moet ik bezoeken aan instanties van overheden en bank etc. zo veel mogelijk vermijden om een hoge bloeddruk te voorkomen ;-) Ik had nummer C264, en hoewel we maar met z’n drieen aan het wachten waren, gaf het systeem C248 aan. Een mevrouw achter de balie zat dus steeds voor niks te wachten, en ik dacht haar te helpen door te melden dat ik een inventarisatie had gemaakt van de nummers en dat ze door kon klikken naar nummer C260. Mijn bijdrage frustreerde mevrouw nogal en ze wilde alleen weten welk nummer ik had ‘C264’, ‘Ja, dan moet u wachten’... Ja dat begrijp ik maar... LAAT MAAR! Haha dus vervolgens zeker een half uur zitten wachten terwijl mevrouw af en toe dat knopje indrukt en bij de hand blijft wachten terwijl ze dus weet dat niemand zal komen. Anyway, genoeg frustratie! O nee, ik vroeg me af waarom er elke maand 4 SRD (bijna 1 euro) van mijn rekening wordt afgeschreven, en het ‘logische’ antwoord was dat ik maar 1 rekening heb, en dus heb ik een tweede rekening laten openen zodat ik geen 4 SRD per maand wordt gekort... oeh wat ben ik Nederlands ;-)