Suriname... kleine teen

Een stoet auto’s met loeiende sirenes komt voorbij, het is ‘onze’ nieuwe president. Hij heeft me vast gezien achter de verduisterde autoruiten ;-) De stad is mooi versierd, de sfeer over het algemeen vrolijk en hoopvol. Vanavond was er een feest op het onafhankelijkheidsplein wat ik half heb kunnen volgen vanuit het hotel waar ik parttime werk.
Ik begrijp uit verschillende mails die ik uit Nederland ontvangen heb, dat jullie aardig op de hoogte worden gehouden van de politieke situatie hier. Ik krijg zelfs het idee dat Nederland er meer een issue van maakt dan Suriname zelf. Hier lijkt het merendeel enthousiast over de nieuwe regering en het moge duidelijk zijn dat Nederland zich bepaald niet populair heeft gemaakt met bepaalde uitspraken.

Ik heb niet te klagen hier, je mag zelfs wel een beetje jaloers zijn op mij. Het schooljaar loopt ten einde en alle klassen maken nog educatieve uitjes, en ik mag mee :-). Na een geweldige paar dagen Brownsberg ben ik deze week meegeweest naar Nieuw Amsterdam (een openlucht museum), naar White Beach (een aangelegd strand), en gaan we dinsdag op personeelsuitje naar Colakreek.
Maandag zou ik meegaan naar Overbridge, een kreek, maar helaas werkt de bureaucratie een beetje tegen waardoor ik weer een dag vrij moet nemen om m’n verblijfsvergunning rond te krijgen. Ik had namelijk bericht gekregen dat ik m’n vergunning af kon halen, natuurlijk een beetje naief van mij om te denken dat het afhalen ‘even’ zou zijn... Ik moet namelijk nog langs 3 verschillende instanties om stempels af te halen. Bij de eerste instantie strandden we al, we bleken nog meer pasfoto’s in te moeten leveren. Ten eerste was het een zooitje ongeregeld daar, er staan tientallen mensen om een balie heen, en dan ook nog de absoluut ongeinteresseerde houding van de baliemedewerkster maakte me zwaar gefrustreerd. Na een woordenwisseling verliet ik het gebouw (nagekeken door mevrouw), nu maar hopen dat het maandag –met die zelfde vrouw- goed komt. De taxichauffeur die ik vervolgens had begon Suriname helemaal de hemel in te prijzen, nou hij heeft het geweten. Mocht hij zelf nog niet eerder nagedacht hebben over de mindere kanten van Suriname, heeft hij ze nu in ieder geval in no time op een rijtje gepresenteerd gekregen. Haha vooral die bureaucratie en de enorm lakse houding van medewerkers zorgt soms voor frustratie en soms voor enorme (uit)lachbuien.

Tijdens het verblijf in Brownsberg kreeg ik last van mijn kleine teen, ik verwachtte dat het een sneetje ofzo zou zijn... maar ik bleef last houden en na een paar dagen bedacht ik m’n teen maar eens te inspecteren. Shocking haha... zie ik daar gewoon een beest... of nouja, een soort spinnetje, nee, geen teek. Na een paar keer rustig ademhalen riep ik Arline erbij en werd het beestje met een pincet verwijderd. Fijn, maar het bleef gevoelig en dus ging ik maandag even langs de poli. De dokter deed weinig moeite, het was niet rood en daarom vast wel oke. Ik opperde ideeen als ‘dat beest heeft dagen onder mijn teen gezeten, misschien zit er een soort angel in mijn teen of misschien heeft ‘ie wel eitjes gelegd’. Nee hoor, dat was het niet en ik kon gaan en betalen, 55 SRD werd gezegd. Dat vond ik ronduit belachelijk en nadat ik gezegd had dat zeker niet te gaan betalen, kwamen we uit op 30 SRD plus een bewijs dat ik langsgeweest ben EN recht heb op nog een gratis consultatie als ik last blijf houden. Als ik 1 ding leer in Suriname is het wel heel duidelijk zijn en je grenzen aangeven! Inmiddels zijn we 10 dagen verder en blijf ik last houden... Misschien kan ik weer een dagje vrij nemen om dit keer een bezoek aan de poli te brengen ;-)

Het is al bijna zo ver... mijn vakantie naar Nederland. Ik kijk er erg naar uit, zeker om PT en mijn familie en vriend(inn)en weer te zien, de trouwerij(en) bij te wonen, veel groenten te eten (!!!), en zicht te hebben op mijn terugkeer naar Suriname om lekker mijn eigen klas te gaan draaien.
Ik heb zeker genoten van de Surinaamse keuken, hoewel ik de keren dat ik zelf heb gekookt wel op 1 hand kan tellen. Elke week eet ik wel ergens roti, Chinees en in het Libanese restaurant wat onderdeel van het hotel is waar ik elke shift, dus 4x per week, heerlijk mag eten.

En dan vergaderingen, of het nu een kampvergadering op school betreft of een afsluiting van de zondagsschool... guess waar het zeker 80% van de tijd over gaat? Nee, in ieder geval niet over activiteiten of de inhoud, dat komt namelijk vaak aan op improvisatie. Vervoer, ja dat is de overige 20%. Raden maar!!